Stop met MAAR-en

Ik zou rust moet nemen, maar dit of dat moet nog even.
Ik wil graag gezond leven, maar ik heb geen tijd om te koken.
Ik vind dit eigenlijk niet leuk, maar ik vind het moeilijk om dat te zeggen.
Dit project is eigenlijk te veel, maar wie gaat het dan doen ?

Wordt dit ge-maar zo erg dat je je stop-knop niet meer vindt en dat je daardoor altijd aanstaat ? Begint dit ondertussen ook al een impact te hebben op je gezondheid en klagen je huisgenoten dat je de laatste tijd niet te genieten bent ?

Zoom dan eens in op al dat ge-maar en bedenk wat de reden is waarom die maar er komt en je niet gewoon stopt na het eerste zinsdeel en daar mee aan de slag gaat.

Een greep uit de mogelijke redenen …

Pleasersgedrag

Je hebt onbewust schrik dat je collega’s, familie of vrienden je niet meer aardig/goed gaan vinden als je niet altijd 100% voor hen klaarstaat.
Door dit pleasergedrag tracht je conflicten te vermijden want deze geven je het gevoel dat je als persoon afgewezen wordt, dat je alleen staat. Jijzelf staat altijd voor anderen klaar, maar verwacht er stiekem iets voor terug : een wederdienst, een dankjewel, even “goed” bevonden worden,… Door deze erkenning voel je je aanvaard.
Een fantastisch boek hierover is “stop met pleasen” van Andrea Mathews. Zij schrijft dat pleasers van zichzelf denken dat ze altruïstisch zijn en de behoeften van anderen altijd op de eerste plaats zetten, maar in feite zijn ze vooral bezig met het oplossen van hun eigen angsten, nl. de schrik voor afwijzing. Het is dus eerder egoïstisch gedrag. Een moeilijke pil om te slikken, I know !

Te groot verantwoordelijkheidsgevoel

Je voelt je nagenoeg voor alles verantwoordelijk, ook de zaken waar je niet verantwoordelijk voor bent.
Je bent in een winkel en ziet dat het er niet zo vlot loopt en je geeft gauw even aan hoe ze de boel beter zouden kunnen organiseren. Er lopen kippen op straat en je parkeert je wagen om de eigenaar op te sporen en de kippen veilig in hun hok te loodsen. Op het werk zie je waar er problemen dreigen te komen of waar er gaatjes vallen en die tracht je telkens op te pakken. Je zegt ” als ik het niet doe, dan doet niemand het”, of “ik ben ook echt zot dat ik dit allemaal doe en je doet gewoon verder”.
Maak een onderscheid tussen verantwoordelijk zijn en je verantwoordelijk voelen. Het eerste gebeurt bewust en kan bv een afspraak zijn tussen mensen of een taak of rol die je invult. Het is vaak lastig als de verantwoordelijkheden niet duidelijk zijn. Is dat het geval voor jou bv op je werk. Leg dit dan op tafel en probeer afspraken te maken zodat de kaders beter getekend zijn.
Voel je je verantwoordelijk, maar wringt het toch een beetje ? Vraag je dan af of dit werkelijk je verantwoordelijkheid is, maw. spring bewust met je verantwoordelijkheidsgevoel om.

Moeten

Je hebt van thuis uit best wel wat regels meegekregen : Je moet er altijd netjes uitzien als je uit huis gaat. Je mag overdag niet in de zetel gaan zitten en tv kijken. Je moet elke dag gezond en vers eten op tafel toveren. Ook al voel je je ziek, zolang je geen koorts hebt, mag je niet thuis blijven. Je huis en tuin moet er altijd piekfijn uitzien. Belofte maakt schuld. enz…
Maak eens een lijst van alle regels die je dagdagelijkse handelen drijven. Houd deze nu eens tegen het licht van je waarden en normen. Vind je dit ook werkelijk zo belangrijk ? Is dat een regel die je graag aan je kinderen zou doorgeven ? Elimineer de regels die deze test niet doorstaan. Zo eindig je met een lijst van regels die je wel echt belangrijk vindt. Als je dan niet zo goed voor jezelf zorgt omwille van zo’n “maar”, dan weet je in elk geval al dat dit de realisatie van je waarden mee helpen manifesteren en dus op de lange termijn je doelen nastreeft.

Perfectionisme

Goed is niet goed genoeg voor jou. Als je ziet dat het beter kan, dan ben je rusteloos tot je het hebt opgepakt. Lees in de kader mijn blog “wanneer goed niet goed genoeg is“

Wordt je nu gedreven door pleasersgedrag, een te groot verantwoordelijkheidsgevoel, irreële moet-jes of perfectionisme, dit gedrag zorgt ervoor dat je uit balans geraakt en je lichaam nodeloos uitput. Bekijk dit kritisch en laat het woordje “maar” eens een keertje weg.
“Ik zou rust moeten nemen, maar…” wordt dan “ik ga rust nemen want ik heb het nodig. Het klusje wat nu voor me ligt, kan wachten of ik vraag dat iemand anders het oppakt.”
“Ik wil graag gezond leven, maar ik heb geen tijd” wordt dan ” ik wil graag gezond leven, dus ik koop in de supermarkt klaargesneden groenten en ga daarmee aan de slag”
“ik vind dit eigenlijk niet leuk, maar ik vind het onaardig om daar iets van te zeggen” wordt dan “ik vind dit eigenlijk niet leuk, en ik ga dit respectvol aankaarten en een alternatief voorstellen”
enz….

SUCCES